در دهه‌های گذشته، تقاضای انرژی جهانی به صورت چشم‌گیر افزایش‌یافته است که بیشتر به دلیل افزایش جمعیت، شهرنشینی در کشورهای توسعه‌یافته و توسعه صنعتی بی‌وقفه در سراسر جهان است. منابع انرژی مبتنی بر سوخت‌های فسیلی محدود هستند و تأثیر عمیق زیست‌محیطی بر جای می‌گذارند و در افزایش جهانی دمای هوای کره زمین سهم به سزایی دارند. بنابراین سوخت‌های فسیلی نمی‌توانند تقاضای جهانی انرژی را به شیوه‌ای پایدار تأمین کنند. همه این موارد به توسعه منابع انرژی تجدیدپذیر در سال‌های گذشته منجر شده است؛ مانند انرژی بادی، خورشیدی، آبی یا دریایی. همچنین سیستم‌های انرژی سنتی و متمرکز در حال تبدیل به سیستم‌های هوشمند و غیرمتمرکز هستند. در ایران سیستم فعلی تأمین انرژی تقریباً به طور کامل بر منابع سوخت فسیلی متکی و سیستم‌های انرژی سنتی هستند.